понабрулило е

Речник на българския език

1. понабрулило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понабрулило е е производна форма на понабруля (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понабрулило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понабрулило е е производна форма на понабруля (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).