понабрулил
1.
понабрулил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
понабрулил
е производна форма
на понабруля (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
понабрулил —
мин. деят. св. прич. м. р.
понабрулил
е производна форма
на понабруля (мин. деят. св. прич. м. р.).