понабрулела

Речник на българския език

1. понабрулела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

понабрулела е производна форма на понабруля (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. понабрулела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

понабрулела е производна форма на понабруля (мин. деят. несв. прич. ж. р.).