полицитемия

Речник на българския език

полицитѐмия некласифицирана дума (тип 500) редактиране

Значение

мед. Състояние на абнормно увеличение на броя на еритроцити в кръвта, напр. при полицитемия вера, вродени сърдечни пороци, хронична обструктивна белодробна болест и др.

Грешни изписвания (47)

  • полецетемеа
  • полецетемеъ
  • полецетемея
  • полецетемиа
  • полецетемиъ
  • полецетемия
  • полецитемеа
  • полецитемеъ
  • полецитемея
  • полецитемиа
  • полецитемиъ
  • полецитемия
  • полицетемеа
  • полицетемеъ
  • полицетемея
  • полицетемиа
  • полицетемиъ
  • полицетемия
  • полицитемеа
  • полицитемеъ
  • полицитемея
  • полицитемиа
  • полицитемиъ
  • пулецетемеа
  • пулецетемеъ
  • пулецетемея
  • пулецетемиа
  • пулецетемиъ
  • пулецетемия
  • пулецитемеа
  • пулецитемеъ
  • пулецитемея
  • пулецитемиа
  • пулецитемиъ
  • пулецитемия
  • пулицетемеа
  • пулицетемеъ
  • пулицетемея
  • пулицетемиа
  • пулицетемиъ
  • пулицетемия
  • пулицитемеа
  • пулицитемеъ
  • пулицитемея
  • пулицитемиа
  • пулицитемиъ
  • пулицитемия