поизстинело

Речник на българския език

1. поизстинело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поизстинело е производна форма на поизстина (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поизстинело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поизстинело е производна форма на поизстина (мин. деят. несв. прич. ср. р.).