поизстинало

Речник на българския език

1. поизстинало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поизстинало е производна форма на поизстина (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поизстинало — мин. деят. св. прич. ср. р.

поизстинало е производна форма на поизстина (мин. деят. св. прич. ср. р.).