поизмъчил е

Речник на българския език

1. поизмъчил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизмъчил е е производна форма на поизмъча (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поизмъчил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизмъчил е е производна форма на поизмъча (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).