повеел

Речник на българския език

1. повеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

повеел е производна форма на повея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. повеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

повеел е производна форма на повея (мин. деят. несв. прич. м. р.).

3. повеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

повеел е производна форма на повея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

4. повеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

повеел е производна форма на повея (мин. деят. несв. прич. м. р.).

5. повеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

повеел е производна форма на повея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

6. повеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

повеел е производна форма на повея (мин. деят. несв. прич. м. р.).