отбрулил е

Речник на българския език

1. отбрулил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

отбрулил е е производна форма на отбруля (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. отбрулил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

отбрулил е е производна форма на отбруля (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).