опрете

Речник на българския език

1. опрете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

опрете е производна форма на опра (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. опрете — повелително наклонение, мн. ч.

опрете е производна форма на опра (повелително наклонение, мн. ч.).