обединително

Речник на българския език

1. обединѝтелно наречие (тип 188) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • обеденително
  • обеденителну
  • обеденитилно
  • обеденитилну
  • обединителну
  • обединитилно
  • обединитилну
  • обиденително
  • обиденителну
  • обиденитилно
  • обиденитилну
  • обидинително
  • обидинителну
  • обидинитилно
  • обидинитилну
  • убеденително
  • убеденителну
  • убеденитилно
  • убеденитилну
  • убединително
  • убединителну
  • убединитилно
  • убединитилну
  • убиденително
  • убиденителну
  • убиденитилно
  • убиденитилну
  • убидинително
  • убидинителну
  • убидинитилно
  • убидинитилну

2. обединително — ср. р.

обединително е производна форма на обединителен (ср. р.).