лустрирахме

Речник на българския език

1. лустрирахме — мин. св. вр., 1 л., мн. ч.

лустрирахме е производна форма на лустрирам (мин. св. вр., 1 л., мн. ч.).

2. лустрирахме — мин. несв. вр., 1 л., мн. ч.

лустрирахме е производна форма на лустрирам (мин. несв. вр., 1 л., мн. ч.).