изкорубил е

Речник на българския език

1. изкорубил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

изкорубил е е производна форма на изкорубя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. изкорубил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

изкорубил е е производна форма на изкорубя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).