доубила е

Речник на българския език

1. доубила е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

доубила е е производна форма на доубия (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. доубила е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

доубила е е производна форма на доубия (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).