би спорил

Речник на българския език

1. би спорил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би спорил е производна форма на споря (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би спорил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би спорил е производна форма на споря (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).

3. би спорил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би спорил е производна форма на споря (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

4. би спорил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би спорил е производна форма на споря (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).