би самоутвърдило

Речник на българския език

1. би самоутвърдило — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самоутвърдило е производна форма на самоутвърдя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самоутвърдило — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самоутвърдило е производна форма на самоутвърдя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).