би самоукорявало

Речник на българския език

1. би самоукорявало — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самоукорявало е производна форма на самоукорявам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самоукорявало — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самоукорявало е производна форма на самоукорявам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).