би самоукорявал

Речник на българския език

1. би самоукорявал — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоукорявал е производна форма на самоукорявам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоукорявал — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоукорявал е производна форма на самоукорявам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).