би самопоканило

Речник на българския език

1. би самопоканило — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самопоканило е производна форма на самопоканя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самопоканило — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самопоканило е производна форма на самопоканя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).