би погонил

Речник на българския език

1. би погонил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би погонил е производна форма на погоня (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би погонил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би погонил е производна форма на погоня (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).