би напътило

Речник на българския език

1. би напътило — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би напътило е производна форма на напътя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би напътило — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би напътило е производна форма на напътя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).