би изумил

Речник на българския език

1. би изумил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би изумил е производна форма на изумя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би изумил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би изумил е производна форма на изумя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).