би измяучил

Речник на българския език

1. би измяучил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би измяучил е производна форма на измяуча (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би измяучил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би измяучил е производна форма на измяуча (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).