бил съм понабрулил

Речник на българския език

1. бил съм понабрулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм понабрулил е производна форма на понабруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).