бил си доубил

Речник на българския език

1. бил си доубил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

бил си доубил е производна форма на доубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).