бил похабил

Речник на българския език

1. бил похабил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил похабил е производна форма на похабя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).