бил побелил

Речник на българския език

1. бил побелил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил побелил е производна форма на побеля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).