бил облепил

Речник на българския език

1. бил облепил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил облепил е производна форма на облепя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).