бил избрулил

Речник на българския език

1. бил избрулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил избрулил е производна форма на избруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).