бил е упоявал

Речник на българския език

1. бил е упоявал — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е упоявал е производна форма на упоявам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).