бил е понабрулил

Речник на българския език

1. бил е понабрулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е понабрулил е производна форма на понабруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).