бил е доугоил

Речник на българския език

1. бил е доугоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е доугоил е производна форма на доугоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).