било съм самоукорявало

Речник на българския език

1. било съм самоукорявало — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм самоукорявало е производна форма на самоукорявам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).