било си доугоило

Речник на българския език

1. било си доугоило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

било си доугоило е производна форма на доугоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).