било набучило

Речник на българския език

1. било набучило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било набучило е производна форма на набуча (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).