било изоглавило

Речник на българския език

1. било изоглавило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било изоглавило е производна форма на изоглавя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).