било доубило

Речник на българския език

1. било доубило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било доубило е производна форма на доубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).