ОБТУРАЦИЯ

Речник на българския език

обтура̀ция некласифицирана дума (тип 500) редактиране

Значение

мед. Затваряне, закриване, запушване (на съдове, канали, кухи органи, кухини).

Грешни изписвания (47)

  • обторацеа
  • обторацеъ
  • обторацея
  • обторациа
  • обторациъ
  • обторация
  • обтурацеа
  • обтурацеъ
  • обтурацея
  • обтурациа
  • обтурациъ
  • опторацеа
  • опторацеъ
  • опторацея
  • опторациа
  • опторациъ
  • опторация
  • оптурацеа
  • оптурацеъ
  • оптурацея
  • оптурациа
  • оптурациъ
  • оптурация
  • убторацеа
  • убторацеъ
  • убторацея
  • убторациа
  • убторациъ
  • убторация
  • убтурацеа
  • убтурацеъ
  • убтурацея
  • убтурациа
  • убтурациъ
  • убтурация
  • упторацеа
  • упторацеъ
  • упторацея
  • упторациа
  • упторациъ
  • упторация
  • уптурацеа
  • уптурацеъ
  • уптурацея
  • уптурациа
  • уптурациъ
  • уптурация