ОБЕДИНИТЕЛЕН

Речник на българския език

обединѝтелен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • обеденителен
  • обеденителин
  • обеденитилен
  • обеденитилин
  • обединителин
  • обединитилен
  • обединитилин
  • обиденителен
  • обиденителин
  • обиденитилен
  • обиденитилин
  • обидинителен
  • обидинителин
  • обидинитилен
  • обидинитилин
  • убеденителен
  • убеденителин
  • убеденитилен
  • убеденитилин
  • убединителен
  • убединителин
  • убединитилен
  • убединитилин
  • убиденителен
  • убиденителин
  • убиденитилен
  • убиденитилин
  • убидинителен
  • убидинителин
  • убидинитилен
  • убидинитилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. обе-ди-ни-те-лен
непълен член обе-ди-ни-тел-ния
пълен член обе-ди-ни-тел-ни-ят
ж. р. обе-ди-ни-тел-на
членувано обе-ди-ни-тел-на-та
ср. р. обе-ди-ни-тел-но
членувано обе-ди-ни-тел-но-то
мн. ч. обе-ди-ни-тел-ни
членувано обе-ди-ни-тел-ни-те