НАБЕДЕН

Речник на българския език

1. набедѐн прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

набедѐна, набедѐно, мн. набедѐни, прил.
1. Когfто са набедили; обвинен незаслужено.
2. Прен. Провъзгласен за някакъв, без да има заслуги. Набеден художник.

Грешни изписвания (3)

  • набиден
  • нъбеден
  • нъбиден

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. на-бе-ден
непълен член на-бе-де-ния
пълен член на-бе-де-ни-ят
ж. р. на-бе-де-на
членувано на-бе-де-на-та
ср. р. на-бе-де-но
членувано на-бе-де-но-то
мн. ч. на-бе-де-ни
членувано на-бе-де-ни-те

2. набеден — мин. страд. прич. м. р.

набеден е производна форма на набедя (мин. страд. прич. м. р.).