ЕЛЕКТРОКАРДИОГРАФ

Речник на българския език

електрокардиогра̀ф съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. електрокардиогра̀фи, (два) електрокардиогра̀фа, м. Спец. В медицината — уред за записване на електрически явления, свързани с дейността на сърдечния мускул.

Грешни изписвания (31)

  • електрокардеограф
  • електрокардеуграф
  • електрокардиуграф
  • електрокърдеограф
  • електрокърдеуграф
  • електрокърдиограф
  • електрокърдиуграф
  • електрукардеограф
  • електрукардеуграф
  • електрукардиограф
  • електрукардиуграф
  • електрукърдеограф
  • електрукърдеуграф
  • електрукърдиограф
  • електрукърдиуграф
  • еликтрокардеограф
  • еликтрокардеуграф
  • еликтрокардиограф
  • еликтрокардиуграф
  • еликтрокърдеограф
  • еликтрокърдеуграф
  • еликтрокърдиограф
  • еликтрокърдиуграф
  • еликтрукардеограф
  • еликтрукардеуграф
  • еликтрукардиограф
  • еликтрукардиуграф
  • еликтрукърдеограф
  • еликтрукърдеуграф
  • еликтрукърдиограф
  • еликтрукърдиуграф

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. елек-т-ро-кар-ди-ог-раф
непълен член елек-т-ро-кар-ди-ог-ра-фа
пълен член елек-т-ро-кар-ди-ог-ра-фът
мн.ч. елек-т-ро-кар-ди-ог-ра-фи
членувано елек-т-ро-кар-ди-ог-ра-фи-те
бройна форма елек-т-ро-кар-ди-ог-ра-фа
звателна форма