ЕКСПЕРИМЕНТАТОР

Речник на българския език

експеримента̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. експеримента̀тори, м. Лице, което прави експеримент (в 1 знач.).

Грешни изписвания (15)

  • експерементатор
  • експерементатур
  • експереминтатор
  • експереминтатур
  • експериментатур
  • експериминтатор
  • експериминтатур
  • експирементатор
  • експирементатур
  • експиреминтатор
  • експиреминтатур
  • експириментатор
  • експириментатур
  • експириминтатор
  • експириминтатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ек-с-пе-ри-мен-та-тор
непълен член ек-с-пе-ри-мен-та-то-ра
пълен член ек-с-пе-ри-мен-та-то-рът
мн.ч. ек-с-пе-ри-мен-та-то-ри
членувано ек-с-пе-ри-мен-та-то-ри-те
бройна форма ек-с-пе-ри-мен-та-то-ра
звателна форма