ДОБРОЖЕЛАТЕЛНО

Речник на българския език

1. доброжела̀телно наречие (тип 188) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • доброжелателну
  • доброжелатилно
  • доброжелатилну
  • доброжилателно
  • доброжилателну
  • доброжилатилно
  • доброжилатилну
  • добружелателно
  • добружелателну
  • добружелатилно
  • добружелатилну
  • добружилателно
  • добружилателну
  • добружилатилно
  • добружилатилну
  • дуброжелателно
  • дуброжелателну
  • дуброжелатилно
  • дуброжелатилну
  • дуброжилателно
  • дуброжилателну
  • дуброжилатилно
  • дуброжилатилну
  • дубружелателно
  • дубружелателну
  • дубружелатилно
  • дубружелатилну
  • дубружилателно
  • дубружилателну
  • дубружилатилно
  • дубружилатилну

2. доброжелателно — ср. р.

доброжелателно е производна форма на доброжелателен (ср. р.).