ДИСЕРТАЦИЯ

Речник на българския език

дисерта̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. дисерта̀ции, ж. Научен труд, защитаван от автора публично пред учебно или научно учреждение за получаване на научна степен.
прил. дисертацио̀нен, дисертацио̀нна, дисертацио̀нно, мн. дисертацио̀нни. Дисертационна тема.

Грешни изписвания (23)

  • десертацеа
  • десертацеъ
  • десертацея
  • десертациа
  • десертациъ
  • десертация
  • десиртацеа
  • десиртацеъ
  • десиртацея
  • десиртациа
  • десиртациъ
  • десиртация
  • дисертацеа
  • дисертацеъ
  • дисертацея
  • дисертациа
  • дисертациъ
  • дисиртацеа
  • дисиртацеъ
  • дисиртацея
  • дисиртациа
  • дисиртациъ
  • дисиртация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ди-сер-та-ция
членувано ди-сер-та-ци-я-та
мн.ч. ди-сер-та-ции
членувано ди-сер-та-ци-и-те
звателна форма