ДВОР

Речник на българския език

двор съществително име, мъжки род (тип 1) редактиране

Значение

дво̀рът, дво̀ра, мн. дворо̀ве или дво̀ри и дво̀рища, (два) дво̀ра, м. Ограден участък около постройка. В двора растеше огромен орех. Стопански двор.

прил. дво̀рен, дво̀рна, дво̀рно, мн. дво̀рни.

Заден двор. — Място, където не всичко е подредено; нещо запуснато.



дво̀рът, дво̀ра, мн. дворо̀ве, (два) дво̀ра, м. Остар. Монархът и приближените му лица. Императорски двор.

Синоними

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. двор
непълен член дво-ра
пълен член дво-рът
мн.ч. дво-ро-ве
членувано дво-ро-ве-те
бройна форма дво-ра
звателна форма