ДАР

Речник на българския език

1. дар съществително име, мъжки род (тип 1) редактиране

Значение

да̀рът, да̀ра, мн. да̀рове и даровѐ или да̀ри, (два) да̀ра, м.
1. Нещо, дадено в знак на благодарност или добри чувства; подарък. Богат дар.
2. Нещо, което се дава от младоженката на близките и познатите, дошли на сватбеното тържество.
3. Способност, дарба, талант. Поетичен дар.
4. Природни дадености, нещо хубаво, полезно, ценно. Подземните богатства са ценен природен дар.
Дар слово. — Способност да се говори добре, красноречиво.

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. дар
непълен член да-ра
пълен член да-рът
мн.ч. да-ро-ве
членувано да-ро-ве-те
бройна форма да-ра
звателна форма

2. Дар столица (тип 197) редактиране

Значение