АНОРМАЛЕН

Речник на българския език

анорма̀лен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

анорма̀лна, анорма̀лно, мн. анорма̀лни, прил. Неестествен, неправилен; ненормален.
същ. анорма̀лност, анормалността̀, ж.

Грешни изписвания (7)

  • анормалин
  • анурмален
  • анурмалин
  • ънормален
  • ънормалин
  • ънурмален
  • ънурмалин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. анор-ма-лен
непълен член анор-мал-ния
пълен член анор-мал-ни-ят
ж. р. анор-мал-на
членувано анор-мал-на-та
ср. р. анор-мал-но
членувано анор-мал-но-то
мн. ч. анор-мал-ни
членувано анор-мал-ни-те