щяло е да е умопобърквало

Речник на българския език

1. щяло е да е умопобърквало — преизк. накл., бъд. пред. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

щяло е да е умопобърквало е производна форма на умопобърквам (преизк. накл., бъд. пред. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).