щяла да умопобърка

Речник на българския език

1. щяла да умопобърка — преизк. накл., бъд. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

щяла да умопобърка е производна форма на умопобъркам (преизк. накл., бъд. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).