шурвахте

Речник на българския език

1. шурвахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

шурвахте е производна форма на шурвам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. шурвахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

шурвахте е производна форма на шурвам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).